La Stampa - Consultazione Archivio

Vilastlon a arcòrda sò poeta Vilastlon a arcòrda sò poeta A Luigi Olivero na targa sia ca doa l'è nà Manifestassion organisà da Nòste Rèis aUAND che ij sarai pi nen/s'arcorzeran che j'era.//Róndola 'd prima¬ vera,/ flécia ant èl cel seren,/ mi sarai sot na pera»: a son vere del poeta Luigi Armando Olive¬ ro, nà a Vilastlon, ant j'anviron ed Turìn, ch'a l'ha vivù na bela partìa 'd soa vita a Roma, doa a l'è manca sinch ani fa. Giornali¬ sta, polemista, scrìtor, ma dzor- tut poeta, che con Còsta e Pacòt, a l'ha marca an menerà decisa la stòria dia leteratura piemontèisa del Neuvsent. N'euvra la soa ch'a podrà nen vnì dèsmentià. Tante a son stàite dòp la mòrt j'inissiative per ten-e viv so nòm, e un-a amportanta a l'ha rissala l'Asso- ciassion Coltural Piemontèisa «Nòste Rèis», perchè la Co- mun-a 'd Vilastlon a arcordèis- sa cost so sitadin an menerà significativa: cujiend cost an- vit, duminica 2 de dzèmber, a neuv ore dia matin ant la cesa 'd San Gioann ed la Vila as dirà na messa, e dòp as tnirà la sirimònia ufissial per la targa comemorativa che la Comun-a a l'ha butà as sia ca doa a l'è nà, an via Perline 8. La giornà a andrà anans con n'omagi a la tomba ant èl Camposant dia Vila e con na conferensa a l'Auditorium comunal. Costa inissiativa a l'è un gest franch bel e a fa onor ai promo¬ ter e a la Comun-a. Ma a venta 'ncor ch'as fasa ne sfòre per schede e buté a disposission djé studios él material che Ohvé a l'ha lassa a so pais e vèdde 'd savèj che fin a l'han fàit tute le carte ch'a gòernava ant soa ca 'd Roma e che miraco fin-a ancheiy as sa nen s'a son stàite salva. Per èl moment ch'i a veul conòsse na frisa la figura e l'euvra 'd cost poeta che Filip¬ po Burzio a l'avìa definì «incom¬ parabile artefice di congegni glottologici... e demiurgo di vi¬ vidissima poesia»: as peui véd- se l'antologìa poetica «Roman- zìe» (Ca de Studi Piemontèis, 1983), che, s'im falisso nen, a l'è l'ùnich lìber d'Olivero ch'as treuva ancora an librerìa: «Tuti ij me seugn a luso an fond al mar,/ e mi sarai per sempe '1 marmar/ che a cor èl mond an sèrca dia Speransa./ dia Sibila de vlù/ ch'a vija an fond al mar dèi Temp Pèrdù». [a. m.) Luigi Olivero vist da Orfeo Tamburi