Arsete dia cusin-a 'd Brero

Arsete dia cusin-a 'd Brero Arsete dia cusin-a 'd Brero Le pi economiose e le pi prestfàite ant un lìber dai batsoà al vin brulé A NT un 'època come la nòstra, andoa l'artefàit a ven sostituì él genit, a diventa un dover col ed dèsvelé la vos particolar che la natura a manifesta travers la creatività fantasiosa dia cusin-a popolar». Con coste paròle ch'a na son él manifest e an diso '1 but del travaj, as deurb él bel volum di' «Arsetari dia cusin-a piemontèisa», ch'an sot tìtol a pòrta: «le arsete pi economiose e pi prest fàite, semùe, tasta e smonùe da Camillo Brero», publicà (edission V!) da Piemonte in Bancarella. A peul smije dròlo che un poeta as buta a scrive 'd cusin-a. Ma se 'ndoma mach a fiche 1 nas andrinta al lìber a l'è nen mal fé capì che Brero an conta j'àrsete 'd nòsta tèra ch'a rhan col savor ed ca, 'd mama-, 'd magna, 'd feu, d'eva, ch'a son tanti ingredient dia cusin-a ma 'dcò dia poesìa: a son 158 pagine, an na bela vesta gràfica un pò liberty, doa i podoma lese squasi quatsent arsete sciite an piemontèis (con tradussion an italiani ch'a son coma ij vers d'un poemet ch'a l'è 'dcò stòria e nostalgìa 'd nòste ca. Gnanca a dilo as part da j'antipast: da j'ancioe al verd a la sofia 'd giambon; peni ij prim: agnolòt, mnestra maria, pasta real, panissa, '1 risòt ajà, vàire supe, doa la pi bon-a a l'è la supa mitonà (chi a la fa 'ncor). Per jé scond a j'é da perde la testa e fete vnì l'anvìa: ij batsoà, euv e tonn al verd, ij fricandò, la fricassà mista, e cola fritura dossa 'd Magna Pinéta che a mia ca i ciamoma 'd Magna Angiolina, fàita nen con la sènimola, ma con la farìn-a bianca. Na fritura ch'a fa arsussité ij mòrt, chérdime; e che fin-a adess i j'era sicura ch'a fussa un segret mach ed mia mama. E peni trifole, tripa, tenche, scalopin-e, servelà, ran-e, rognon, sàutisse; galuparìe d'antan coma la bagna càuda o la sòma d'aj; e ancora bonèt, friceuj, fugasse, aperitiv e digestiv per finì con él vin càud o vin brulé. Ses pagine veuide al fond per gionteje j'«Arson ed Famija». Ma se pròpi i l'ève fam l'arseta pi fosonanta a l'è la «Marenda dij Bré»: pan ciòrgn (dur), bagna ant l'èva 'd fontan-a, condì con l'aptit.Bonpro! [a.m.] La cuvertin-a del lìber

Persone citate: Brero, Camillo Brero, Magna Angiolina, Marenda

Luoghi citati: Piemonte